16 Ağustos 2012 Perşembe

Değişim

Zaman geçti.
Günler, haftalar...
Saymadım, sayamadan
Geçti.
Kolayca geçti.
Kendiliğinden...
Alıştım mı sensizliğe?
Yoksa artık sensizlik değil mi
Artık o kadar gereksiz ki belki...
Düşünmüyorum seni
İnanır mısın?
O kadar acıyı çeken ben...
Sahi ben miydim o?
Kollarında ağlayan
Ayakta duramayan...
Şimdi acıtmıyor.
Dedim ya ayrımına varamadım.
Fark ettim de o kadar da değildin
Hayat sen değildin bendim.
Sen, yer verdiğim
Hayat yaptığım
Çok büyüttüğüm...
Sen belki de o yüzden gittin.
Çoktun benim için
Ve alışık değildin.
Sen ilk defa biri için bu kadar oldun.
Kaldıramadın
Gittin.
Ve beni yıktığını düşündün
Kaldıramazdım sensizliği.
Sensizlik yok halbuki
Sen nesin ki?
Sadece verdiğim kadardın;
Gittin,
Yoksun.
Hayatsa daha yeni başlıyor.
Benim kurduklarımla,
Yenilerle,
Devam...


5 Ağustos 2012 Pazar

İlk

Sen ilk aşktın
İlk kalp çarpıntısı
İlk mutluluk
İlk acı
İlk pişmanlık
Ve ilk ayrılık
Sen ilk yıkan
İlk ağlatan
Gittin
İlk son.

Şizofreni

Günaydın sevgilim!
Uyandırdığın için teşekkür ederim.
Seninle uyanmak gibisi yok
Teşekkür ederim.
Hayır sen değilsin
Sen gittin.
Anne?
Sen misin?
Özür dilerim.
Aklım gidip gidip geliyor.
Bilirsin...
O kötüydü
Beni de kötü yaptı.
Tamam ben iyiyim anne.
Uyuyayım yine
İyi geceler.
Seninle uyumak da güzeldi sevgilim.
Beni sensiz uyuttuğun için
Çok ama çok teşekkürler.
Tamam, uyudum anne...

4 Ağustos 2012 Cumartesi

Şarkı

Şarkı söylüyorum
Sesim çıkmıyor ama söylüyorum
Fısıltı gibi
Sen söylememi isterdin
Ben utanır söyleyemezdim
Şimdi söylüyorum bak gel
Sensiz çıkmıyor sesim
Gel hadi şarkımızı söyleyelim

Yoksun

Sesini duyuyorum
Duvarlarla konuşuyorum
Cevap senden sanki
Bir onlar anlıyor beni
Bir sen anlardın beni
Duvarlar, sen

Nefesini hissediyorum
Yatıyorum yanımdasın
Gözlerimi yumuyorum
Sarıldığım sen
Sarıldığım yastığım
Sen
Yoksun

Yalnız

Yalnız kaldım.
Herkes giderdi, alışırdım
Bu sefer olmadı
Yapamadım.
Tam olarak şimdi yalnız kaldım.
Tamamen yalnız.
Tüm telefonların suratıma kapandığı
Konuşacak kimsemin kalmadığı dönemde,
Yalnız...

Oyuna Devam

Uykum geldi. Beni bilirsin erken uyumam genelde. Bu saatler keyif vaktimdir hem de. Kahvem, sigaram ve sen. Yani öyleydi eskiden. Göremesem bile hissederdim seni, ya kahvemin sıcağında ya da sigaramın dumanında. Şimdi kahveler pek soğuk sigaralar pek tatsız gelir oldu. İkisini de istemiyor canım. Sensiz hiçbir şeyin tadı yok dememi istemezsin, ben de istemem. O kadar basitleştiremem seni. Sen hayatımdaki herhangi bir şey değildin eksikliği sorun yaratacak. Sen sanki hayattın da o herhangi şeylerden biriydim ben orda yer alan. Şimdi ben çok gereksiz kaldım sanki. Çok sensiz kaldım.
Aslında bugün yine konuştuk seninle. Merak etmişsin yine iyi miyim diye. İyi miyim? İyiyim iyi. Kötüyüm desem kaçar gidersin diye korkuyorum. Böyle merak etmelerin de sevindirmiyor değil hani. Önemsiyor musun yoksa kimseye zarar vermediğinden emin olmak mı istiyorsun bilmiyorum ama, hoşuma gidiyor aramaların. Böyle her gün ara sen. Sesini duyayım. Sensiz olsam da uzaktan gelen sesin bana "Durma, devam et." desin. Devam edeyim değil mi? Belki bir hayat bulurum içinde yer alacak, herhangi bir şey olacak. Belki gitmeyen bir hayat bulurum. Devam...